Źródło: Leszek Sykulski, Geopolityka – zakres znaczeniowy pojęcia, [w:] Leszek Sykulski (red.), Przestrzeń i polityka. Czynnik geograficzny w badaniach politologicznych, Polskie Towarzystwo Geopolityczne, Częstochowa 2013, s. 9-31. POBIERZ
dr Leszek Sykulski
Wstęp
Geopolityka jest pojęciem obszernym, niejednokrotnie używanym w bardzo różnych kontekstach znaczeniowych. Wynika to z faktu ewolucji tej dziedziny wiedzy i samego terminu na przestrzeni ostatnich ponad stu lat. Twórcą pojęcia „geopolityka” była szwedzki polityk i politolog Rudolf Kjellén (1864-1922). Po raz pierwszy użył go w 1899 r. w artykule pt. Studier öfver Sveriges politiska gränser (Badania nad granicami politycznymi Szwecji) na łamach szwedzkiego pisma „Ymer”. W jego rozumieniu geopolityka oznaczała jedną z pięciu kategorii badania państwa (obok demopolityki, ekopolityki, kratopolityki i socjopolityki), odnoszącą się do uwarunkowań geograficznych i ich wpływu na prowadzenie polityki (m.in. kształt granic, klimat, ukształtowanie terenu itp.)[1].
Geopolitykę zaczęto traktować jako samodzielną naukę od początku XX w., głównie w obrębie środowisk naukowych w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Francji. Po drugiej wojnie światowej ta dziedzina wiedzy w większości państw straciła rangę osobnej nauki, choć trzeba wspomnieć o Francji czy krajach Ameryki Łacińskiej (głównie Ameryki Południowej), gdzie nadal uprawiano ją jako dyscyplinę naukową. Renesans geopolityki traktowanej jako nauka nastąpił po zakończeniu zimnej wojny. Miał na to niewątpliwie także wpływ rozwój nowych kierunków i podejść badawczych na czele z tzw. geopolityką krytyczną (o czym poniżej)[2].
CAŁOŚĆ DO POBRANIA TUTAJ.
